I DONT KNOW YET

ΤΑΚΙΜΙΑ

Οποιος δε γνώρισε τον εαυτο του έχασε ενα καλό φίλο. Μια ευφυης κουβεντα ενος Κινέζου που δε θυμαμαι το ονομα του -ηταν τόσο δύσκολο να το προφέρω σωστα ωστε στο τελος το ξέχασα. Κάθε μέρα όμως απο τότε βλέπω πόσο σοφος ειναι αυτος ο λόγος. Εχθροι του εαυτου τους ή αγνωστοι με το alter ego τους ή υπερευαισθητοι ανασφαλεις άνθρωποι κατακλυζουν τους δρόμους καθημεινως. Καταλαβαινεςι οτι ειναι προβληματικοι απο το τρόπο με τον οποίο φέρονται, απο τη ματια τους που ειναι σχσδον πάντα καχυποπτη απο τις αποψεος τους που είναι σχεδον πάντα αφελεις εως ακραίες. Είναι άνθρωποι συμπλεγματικοι που συνθετουν ενα μεγάλο μέρος του κοινωνικου παξλ. Συνήθως δε χαιρετουν κι αν εισαι μαζι τους και συναντησουν καποιο γνωστο τους δε σε συστήνουν. Χαμογελουν μόνο αν ειναι βέβαιοι οτι κατι θα κερδισουν και μιλουν σχεδον πάντα για τα προβληματα τους σα να ειναι αυτά και μονο η ουσία της ζωής, της δικής τους και της δικής σου. Οταν σε δουν να ευημερεις πλαθουν ιστορίες κακοβουλης φαντασίας και φροντιζουν να σε διασυρουν με πλαγιο πλην σαφη τρόπο. Τα γνωρίσματα τους ειναι πάρα πολλα και οι συνέπειες απο την όποια σχεση μαζι τους ειναι συνήθως καταστροφικές για σενα μονο. Οι ίδιοι έχουν μαθει να απομυζουν ο,τι καλο απο τον άλλο επιστρφοντας του όλο το σκοτεινο και μιζερο κόσμο τους. Σε κάνουν παρέα γιατι έτσι καταφερνουν καποιες στιγμες να ξεφευγουν απο την σκοτεινιά τους. Μόνο που η λαμπαδα που τους φωτίζει εισαι εσυ τον οποιο καινε μεχρι να μαυρίσεις, να καρβουνιασεις και να παψεις να εισαι ο εαυτος σου όπως δεν ήταν ποτε αυτοι...