I DONT KNOW YET

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΧΆΝΕΙ!

το πρωτο κεφαλαιο της ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΚΡΕΠΑΣ

Εφτασα στο σπίτι του Στρατηγού πεντε λεπτα νωριτερα απο την καθορισμένη ωρα. Ο άθλιος Ελευθεριος Χυμαίος, στρατηγός εν αποστρατεία, πρωην διοικητης των ειδικών υπηρεσιών κρατικής ασφαλείας έχει κολλημενη την πινακιδα αυτή στην είσοδο του μεγαλόπρεπου παλατιού του. Γιατι δεν είναι σπίτι αυτό. Πρόκειται για ενα οικοδόμημα που θυμιζει τα παλάτια των δικτατόρων της Ανατολής. Ψηλοι φράχτες εμποδιζουν τα φθονερα βλεματα των αδιάκριτων και τα δέκα εκπαιδευμένα ντομπερμαν αποθαρρύνουν τους επίδοξους λαθραίους επισκεπτες. Πίσω απο το φράχτη ορθώνεται το τριώροφο παλάτι του Χυμαίου. Μοιάζει επισης με εκκλησια βασιλικου ρυθμου κι αν τον ρωτήσεις γι αυτό θα σου απαντησει χαμηλώνοντας υποκριτικα το βλεμμα, πως για ναος προοριζόταν το κτίσμα αλλα δεν του έφτασε το δάνειο, δεν τον επιδότησε κανείς κι αναγκάστηκε να το μετατρέψει σε ιδιόκτητη κατοικία. Τα ολοχρυσα πόμολα στις πορτες των εικοσιδυο δωματίων και των δωδεκα λουτροκαμπινεδων, τα εντεκα ασημοστόλιστα τζάκια και οι δυο πισινες αποτελουν μέρος της μετατροπης. Εξι υπηρέτες και μια υπηρέτρια αντικαθιστουν τους ιερεις που θα λειτουργουσαν αν το παλάτι γινόταν ταπεινος ναος ... Οι εξι υπηρέτες είναι μέρος της φρουρας του στρατηγού. Στρατιώτες του περισσοτερο παρα οτιδηποτε άλλο περιφέρονται φορώντας τη στολή τους, ασπρη λιβρεα, μαυρο παντελονι. Ο θαλαμηπόλος που ανοιγει την βαρια διφυλλη πόρτα της κεντρικής εισοδου φοραει και ενα λευκο πηλικιο. Τον λένε Κιουμπικ, ειναι Βρετανος υπήκοος, πρωην Γκουρκας, κοντος, λιποσαρκος και ικανος να κάνει πουρε οποιονδήποτε θεωρήσει επικινδυνο για την ασφάλεια του παλατιου και του αφεντικού του. Το πραγματικό του όνομα, όπως μου λεει χαμηλοφωνα ενω περιμενω ορθιος στον προθάλαμο, ειναι Χο Σον Λι και κατάγεται απο την Κινα αλλα οι γονεις του μετακόμισαν στην Μαλαισια οταν ηταν ακομα παιδι... κι ευτυχως εμφανίζεταιο ο οικοδεσποτης μου και γλυτώνω απο τη φλυαρια του θαλαμηπόλου. Για να πω την αλήθεια, πρωτη φορα συνανταω Ασιατη, Κινεζο, Γκουρκα, τοσο φλύαρο και καλοσυνατο... Δεν ασχολουμαι όμως άλλο με τη λαογραφία κι ακολουθω το Στρατηγό στα ενδιαιτηματα του. Το σαλονι ειναι βαρυ κι ασήκωτο. Στην κυριολεξια! Εχω κοψομεσιαστει προσπαθωντας να σηκώσω τον βαρυ καναπε του στρατηγου. Με παρεκάλεσε να τον βοηθησω στην αλλαγη του διάκοσμου πριν μιλησουμε για την πολυ σοβαρή υπόθεση που σταθηκε αιτια να με καλεσει στο φτωχικό του. Απο τη μια μερια ο σρτατηγός, απο την άλλη εγω, εεε ωπ και να ο καναπες επιτελους στον αερα και νατον στη νεα του θέση. Τώρα βρισκόμαστε πιο κοντα στο τζάκι. Εξω κάνει ζέστη, η ανοιξη έχει μπει για τα καλα όμως εδω στο σαλονι του Χυμαιου το τζάκι καιει... Τολμω να ρωτησω γιατι... Η απαντηση ειναι αποστομωτική! Ειναι κρυωμενος, εχει λιγο πυρετο και τον βασανιζουν τα ριγη. Πρέπει να υπομεινω τους 45 βαθμους που δειχνει το θερμομετρο τοιχου. Εστω... Ο στρατηγος ειναι ο καλυτερος πελάτης. Κι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Και καθομαι στον καναπε αναστεναζοντας. Αρνουμαι το κονιακ που μου προσφερει και περιμενω σιωπηλα να ακουσω περι τινος προκειται.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ